Dwór w Jakubowicach bez wątpienia miał charakter rezydencjonalny, wraz z ponad 4 hektarowym parkiem krajobrazowym miał dawać spokój, wytchnienie, ale i też świadczyć o zamożności i randze właściciela. Jak na rezydencję możnowładcy przystało w niedalekiej odległości od bramy wjazdowej pobudowano kordegardę ( obecnie recepcja).
Rozmawiając na temat naszego obiektu nie można jednak zapomnieć o jego historii. Pierwsza wzmianka o Jakubowicach pochodzi z 1293 roku. W dokumencie wystawionym przez rycerza Herborda z rodu Quas jako świadek wystąpił niejaki Kristan piszący się „de Jacobisdorf”.Na zachód od obecnego budynku zachowały się ślady po wcześniejszym, średniowiecznym lub renesansowym pałacu, który spłonął w roku 1688.
Pałac otoczony był fosami, w znacznej mierze zasypanymi w 1926 roku. Na początku XIX wieku w miejscu starej rezydencji wzniesiono spichlerz.
W 1882 r. został wzniesiony neoklasycystyczny pałac, którego ostatnim przedwojennym właścicielem był Ulrich Scholz und Rautenstrauch, gospodarujący na dawnych dobrach rycerskich.
